układ sterowania
Encyklopedia PWN
elektron. układ składający się z 2 jednakowych elementów (lub zespołów elementów) elektronicznych, połączonych i sterowanych w taki sposób, że przebiegi elektr. w parach symetrycznych punktów (gałęzi) układu mają identyczny kształt, lecz są przesunięte w fazie o 180°, a sygnał otrzymany na wyjściu układu jest pełnookresowym sygnałem sumacyjnym;
oddziaływanie mające na celu zapewnienie zachowania obiektu w żądany sposób lub w sposób zbliżony do żądanego albo realizację żądanego celu.
elektr. układ napędowy, umożliwiający ciągłą regulację prędkości obrotowej silnika prądu stałego, napędzającego maszynę roboczą;
sterowanie za pomocą elementów i układów pneumatycznych;
rodzaj sterowania, w którym sygnał wejściowy do sterowanego obiektu jest przenoszony przez ciecz;
zespoły ośrodków mózgowych oddziałujące na inne obszary mózgu, gł. na rozległe obszary kory mózgowej;
